Wat je door Friezen leren kan

Voor de Hanzehogeschool ben ik bezig om in heel korte tijd een aanvraag voor de Surftender Toetsing en Toetsgestuurd Leren te schrijven. Een klus waarvoor je volgens ervaringsdeskundigen zo’n 200 uur nodig hebt moet ik in minder dan 40 uur tot een goed einde zien te brengen.

Het wordt een aanvraag waarbij veel partnerhogescholen betrokken zijn. Eind juni hebben we een eerste bespreking gehad en daarna heb ik daaruit in 20 uur een concept projectaanvraag gedestilleerd.

Al heel snel kwam er toen een discussie op gang over de omvang van het project. We werden het erover eens dat we onze ambitie naar beneden bij zouden stellen. We gingen van breed naar smal. Direct na de vakantie zouden de partners dit intern bespreken en vanochtend moest iedereen aangeven of ze wel of niet willen deelnemen én hun feedback op het concept bij mij inleveren.

Tot mijn genoegen hadden vier partners dat inderdaad gedaan, en twee hadden al aangegeven net iets meer tijd nodig te hebben. Ik kon dus alvast van start met het verwerken van de eerste feedback. De reacties van de eerste twee waren vrij gemakkelijk te verwerken. Toen kwam ik bij de reactie van onze Friese partner. Tot mijn verbazing ging hun feedback over een breed project.

“Ach, ze hebben in de hectiek voor de vakantie vast wat van de communicatie gemist” dacht ik nog. “Laat ik ze eens bellen”. Nu staan de Friezen hier in Groningen bekend als een nogal rechtlijnig volkje, en dat heb ik gemerkt. Ze wilden niet voor- of achteruit, bleven uit zeer principiële overwegingen bij een breed project en of ik het allemaal maar op die manier in de projectaanvraag wilde verwerken. Als klap op de vuurpijl ook nog de opmerking dat hun en ons CvB wel heel veel belang hebben bij samenwerking.

Een lastig dilemma, dat zelf de directeur van ons stafbureau de ogen deed fronsen. Hoe kom je nou tot samenwerking als je beide echt een andere richting op wilt? “Je moet ze toch maar weer bellen” was het advies. Maar met welke boodschap dan? Ik zag er heel erg tegenop.

Gelukkig kwam mijn collega Brenda Aalders met de verlossende woorden: “Laat je probleem ens los en bekijk het van de andere kant. Gaan wij niet met hen samenwerken, of zij niet met ons als het toch een smal project wordt?” Voor de zekerheid heb ik daarna nog even gecheckt of de andere partners inderdaad allemaal voor een smal project willen gaan. Toen ik dat 100% zeker wist heb ik weer naar 058 gebeld om het nog eens over hun brede principes te hebben. Die bleken ineens veel minder principieel dan ik eerst dacht, mijn Friese vrienden gaan ze morgen intern bespreken.

Ik ben een gelukkig mens, want vandaag heb ik weer wat geleerd: laat het los en bekijk een probleem ook altijd vanaf de andere kant, dan ziet het er ineens heel anders uit. Zonder mijn rechtlijnige Friese vrienden had ik die belangrijke les gemist.